Að komast á gæsaveiðar?

Fjórir félagar, giftir og ráðsettir, voru búnir að ákveða að
fara á gæsaveiðar. Á föstudagskvöldið ætluðu þeir að hittast
við Select Vesturlandsveg og leggja saman af stað og það
yrði að vera ekki seinna en 23.00.

Sá fyrsti mætir og sér að hann er einn mættur og klukkan
rétt að slá ellefu.

Stuttu síðar kemur annar og þá er klukkan orðin ellefu. “Ég
ætlaði aldrei að komast út maður, konan var sko ekki sátt
við þetta svo ég varð að lofa því að fara með henni á
jólahlaðborð í Perlunni.”

Sá þriðji er rétt að renna í hlað og segir farir sínar ekki
sléttar. “Ég átti nú bara ekki að fá að koma með ykkur
strákar því konan var alveg óð að ég skuli taka jeppann. Ég
varð að lofa henni að skipta út fólksbílnum og kaupa
jeppling handa henni.”

Sá fjórði kemur þegar klukkan er rétt um hálf tólf. “Æ,æ,
æ... ég er svo aldeilis hissa á þessum konum. Ég varð að
lofa helgarferð til Glasgow fyrir jólin til að komast í
þessa ferð strákar....helgarferð...hvorki meira né minna.”

Þá segir sá sem fyrstur mætti. “ Strákar, það er ömurlegt
að heyra í ykkur vælið. Ég var mættur hér tímanlega og það
var ekkert mál með mína konu.”

“Nú...hvað er þetta, rosalega ertu heppinn,” segja þeir þrír í kór.

“Nei, strákar þetta er ekki heppni!”

“Nú hvað þá?” spyrja strákarnir vin sinn.

“Þegar hún var að fara sofa mætti ég nakinn í
svefnherbergið og sagði við hana, Do-do eða ég að skjóta gæs?”

“Og hvað sagði hún?”

“Hún sagði bara, klæddu þig vel og farðu varlega ástin mín!”