
Saturday, May 31, 2008
Thursday, May 29, 2008
Thursday, May 22, 2008
Pólverjar
Pólverji nokkur þurfti að endurnýja ökuskýrteinið sitt, þar sem það gamla var útrunnið.
En fyrst þurfti hann að gangast undir augnskoðun hjá augnlækni, áður en sýslumannsembættið léti Pólverjanum í té nýtt ökuskírteini.
Augnlæknirinn lét hann lesa á spjald með stöfunum
"C Z W I X N O S T A C Z".
“Getur þú lesið þetta?" Spurði augnlæknirinn.
“Lesið þetta?" Endurtók Pólverjinn. “Ég þekki manninn!"
En fyrst þurfti hann að gangast undir augnskoðun hjá augnlækni, áður en sýslumannsembættið léti Pólverjanum í té nýtt ökuskírteini.
Augnlæknirinn lét hann lesa á spjald með stöfunum
"C Z W I X N O S T A C Z".
“Getur þú lesið þetta?" Spurði augnlæknirinn.
“Lesið þetta?" Endurtók Pólverjinn. “Ég þekki manninn!"
Thursday, May 8, 2008
Starfsmannastjórinn
Starfsmannastjórinn þurfti að ráða í eina stöðu og eftir að hafa farið yfir umsóknirnar stóðu eftir fjórir umsækjendur sem allir voru jafn hæfir. Hann ákvað að boða alla á sinn fund og spyrja einnar spurningar. Svörin myndu ákvarða hver fengi vinnuna. Dagurinn rennur upp og allir fjórir umsækjendurnir eru saman komnir í fundarherbergi fyrirtækisins og starfsmannastjórinn spyr: "Hvað er það hraðasta sem þið vitið um?" Sá fyrsti svarar: "Hugsun. Mannshugurinn virkar ótrúlega hratt og maður getur fengið ótrúlegustu hugmyndir á nokkrum sekúndum." "Mjög gott!" segir starfsmannastjórinn. "Og þú?" spyr hann umsækjanda númer tvö. "Hmm... látum okkur sjá. Blikk augans. Það kemur og fer án þess að þú þurfir að hugsa um það." "Frábært!" segir starfsmannastjórinn. "Augnablik er einmitt mjög oft notað sem mælikvarði á eitthvað semgerist mjög hratt." Hann snýr sér svo að þeim þriðja sem er tilbúinn með svar: "Það hlýtur að vera hraði ljóssins," segir hann, "til dæmis, þegar ég er að fara út í bílskúr, þá nota ég kveikjarann sem er við útidyrnar og áður en ég get blikkað augunum, þá er ljósið komið á úti í bílskúr. Hraði ljóssins er það hraðasta sem ég þekki." Starfsmannastjórinn var yfir sig hrifinn og hélt hann hefði fundið sinn mann. "Það er erfitt að slá út hraða ljóssins." Þessu næst snýr hann sér að fjórða og síðasta umsækjandanum. "Það er augljóst fyrir mér að það hraðasta í heimi er niðurgangur." "Ha?" spyr starfsmannastjórinn, steinhissa á svarinu. "Bíddu, leyfðu mér að útskýra. Sjáðu til, um daginn leið mér ekki vel og dreif mig á klósettið. En áður en ég gat hugsað, blikkað eða kveikt ljósin, þá var ég búinn að drulla í buxurnar."
Hann var ráðinn
Hann var ráðinn
Saturday, May 3, 2008
Að komast á gæsaveiðar?
Fjórir félagar, giftir og ráðsettir, voru búnir að ákveða að
fara á gæsaveiðar. Á föstudagskvöldið ætluðu þeir að hittast
við Select Vesturlandsveg og leggja saman af stað og það
yrði að vera ekki seinna en 23.00.
Sá fyrsti mætir og sér að hann er einn mættur og klukkan
rétt að slá ellefu.
Stuttu síðar kemur annar og þá er klukkan orðin ellefu. “Ég
ætlaði aldrei að komast út maður, konan var sko ekki sátt
við þetta svo ég varð að lofa því að fara með henni á
jólahlaðborð í Perlunni.”
Sá þriðji er rétt að renna í hlað og segir farir sínar ekki
sléttar. “Ég átti nú bara ekki að fá að koma með ykkur
strákar því konan var alveg óð að ég skuli taka jeppann. Ég
varð að lofa henni að skipta út fólksbílnum og kaupa
jeppling handa henni.”
Sá fjórði kemur þegar klukkan er rétt um hálf tólf. “Æ,æ,
æ... ég er svo aldeilis hissa á þessum konum. Ég varð að
lofa helgarferð til Glasgow fyrir jólin til að komast í
þessa ferð strákar....helgarferð...hvorki meira né minna.”
Þá segir sá sem fyrstur mætti. “ Strákar, það er ömurlegt
að heyra í ykkur vælið. Ég var mættur hér tímanlega og það
var ekkert mál með mína konu.”
“Nú...hvað er þetta, rosalega ertu heppinn,” segja þeir þrír í kór.
“Nei, strákar þetta er ekki heppni!”
“Nú hvað þá?” spyrja strákarnir vin sinn.
“Þegar hún var að fara sofa mætti ég nakinn í
svefnherbergið og sagði við hana, Do-do eða ég að skjóta gæs?”
“Og hvað sagði hún?”
“Hún sagði bara, klæddu þig vel og farðu varlega ástin mín!”
fara á gæsaveiðar. Á föstudagskvöldið ætluðu þeir að hittast
við Select Vesturlandsveg og leggja saman af stað og það
yrði að vera ekki seinna en 23.00.
Sá fyrsti mætir og sér að hann er einn mættur og klukkan
rétt að slá ellefu.
Stuttu síðar kemur annar og þá er klukkan orðin ellefu. “Ég
ætlaði aldrei að komast út maður, konan var sko ekki sátt
við þetta svo ég varð að lofa því að fara með henni á
jólahlaðborð í Perlunni.”
Sá þriðji er rétt að renna í hlað og segir farir sínar ekki
sléttar. “Ég átti nú bara ekki að fá að koma með ykkur
strákar því konan var alveg óð að ég skuli taka jeppann. Ég
varð að lofa henni að skipta út fólksbílnum og kaupa
jeppling handa henni.”
Sá fjórði kemur þegar klukkan er rétt um hálf tólf. “Æ,æ,
æ... ég er svo aldeilis hissa á þessum konum. Ég varð að
lofa helgarferð til Glasgow fyrir jólin til að komast í
þessa ferð strákar....helgarferð...hvorki meira né minna.”
Þá segir sá sem fyrstur mætti. “ Strákar, það er ömurlegt
að heyra í ykkur vælið. Ég var mættur hér tímanlega og það
var ekkert mál með mína konu.”
“Nú...hvað er þetta, rosalega ertu heppinn,” segja þeir þrír í kór.
“Nei, strákar þetta er ekki heppni!”
“Nú hvað þá?” spyrja strákarnir vin sinn.
“Þegar hún var að fara sofa mætti ég nakinn í
svefnherbergið og sagði við hana, Do-do eða ég að skjóta gæs?”
“Og hvað sagði hún?”
“Hún sagði bara, klæddu þig vel og farðu varlega ástin mín!”
Subscribe to:
Posts (Atom)